Bundan tam 444 gün önce elinde bir dövizle ve tek başına bir kadın
Yüksel caddesinde kendisi gibi yalnız duran, her gün yüzlerce insanın geçiş
noktasında oturan ancak herkesin unuttuğu ya da bir şekliyle herkese
unutturulan İnsan Hakları Anıtı isimli kadını da yanına alarak ‘işimi
istiyorum’ diye haykırdı. Peki, o gün
ne oldu?
O gün o kadın karanlığa bir mum yaktı. Pek çoğumuzun şimdi ne
olacak, artık hiç bir şey yapılamaz, hak talep edilemez ‘Ohal var’ dediğimiz
bir zamanda bize umut oldu, bize yol açtı. Evet, bize yol AÇTINIZ!
Biz de sizinle gurur duyuyoruz.
Sizin gibi yiğit, fedakar evlatlara, kardeşlere sahip olduğumuzu
hatırlattığınız için, bize yani tüm
dünya halklarına umut olduğunuz için, öncü
olduğunuz için, dostluğa, arkadaşlığa
yoldaşlığa vefaya, aşka, sevdaya dair ne
kadar güzel şey varsa Yüksel caddesinde her gün iki kez yeniden yarattığınız
için, haksızlığa boyun eğmemenin, itiraz edebilmenin gücünü gösterdiğiniz için,
zalim ve mazlum tanımlarını bulanıklıktan çıkarıp aydınlattığınız için,
direnişinizle mücadele tarihimize yeni kazanımlar ve yeni bir Zafer
kazandırdığınız için teşekkür ederiz.
Son söz olarak; Zaferinizi selamlıyor ve sizi çok sevdiğimizi bir
kez daha haykırıyoruz.
Halkız Haklıyız
Kazanacağız
Stuttgart Halk
Meclisi