Niyazi Aydın, İbrahim Erdoğan, İbrahim İlçi, Nazmi Türkcan, Cavit Özkaya, Hasan Eliuygun, Ömer Coşkunırmak, Yücel Şimşek, Bilal Karakaya, Zeynep Eda Berk, Buluthan Kangalgil ve Fintöz Dikme… infaz mangalarının saldırısına sloganlarıyla direndiler.
Oligarşi tarihsel yanılgısını tekrarlıyordu bir kez daha.
Sanıyorlardı ki, katlederek, büyük darbeler vurarak devrimci hareketi yok edecekler. Sanıyorlardı ki, katlederek halkın emperyalizme ve işbirlikçilerine karşı mücadelesini de yok edecekler.
Yanılıyorlardı.
Katledilen devrimcilerin, binlerce polisin, ölüm mangalarının kuşatması altında, yağmur gibi yağan kurşunlara, atılan bombalara saatlerce süren direnişi yanıldıklarının ispatıydı. Attıkları sloganlar, emperyalizme ve işbirlikçilerine karşı savaşın bitmeyeceğinin ispatıydı.
Ölümü direnerek kucaklamaları, attıkları sloganlar emperyalizme ve oligarşiye karşı savaş çağrısıydı.
Çağrı cevapsız kalmadı.